Για την Μαμά μου.....

       Αυτά παθαίνεις οταν ψάχνεις παλιές κούτες, είσαι αντιμέτωπος με αναμνήσεις και με παλιές.. ή αιώνιες αγάπες όπως αυτή που έχεις στη μαμά σου.

   

     Χαζά παιδικά σημειώματα άσχημες ζωγραφιές από το ατάλαντο χέρι μου παλιοί  90'ς  δίσκοι του τότε ινδάλματος Κορκολή και λίγες εικόνες από τότε στο μυαλό.Τότε που ξάπλωνα με την μαμά και έκανα στον μπαμπά ότι κοιμάμαι για να μην με πάνε στο κρεβάτι μου , η τότε που κανόνιζα με την μαμά κοπάνες από τα αγγλικά για να πάμε μαζί βόλτα και να φάμε αυτό το ελεεινό κεμπάπ στο Μοναστηράκι που της αρέσει .

    Είμαι βέβαιη ότι δεν μου κρατάει κακία που δεν μου άρεσαν οι αγκαλιές , που της ζήταγα λεφτά για να της πάρω δώρο (και να πάρω και σε μένα ένα ) , που όποτε άφηνα σημείωμα με καρδούλες ήταν γιατί κάτι είχα δει στα Jumbo  ,που ήμουν εφτάγλωσση όπως έλεγε και που τελικά η κοιλιά μου δεν έγινε μπόι (!!)αλλά παρέμεινε κοιλιά.

Υπέφερε μια ζωή από δισκοπάθεια…  και χωρίς να παραπονιέται με πήγαινε κάθε μέρα μπουσουλώντας στο κρεβάτι για να μάθω να κοιμάμαι μόνη μου μεγαλώνοντας ,αλλά δεν το έμαθα ποτε (!) . Σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα κοντά μου διαθέσιμη όλες τις ώρες και παντογνώστης (σαν να έχεις καταπιεί το google )  να μου δίνεις συμβουλές για έναν βήχα , για την ορθογραφία, για τον λεκέ στο αγαπημένο μου πουκάμισο ,για δώρα σε φίλους,συνταγές  και  ότι άλλο κατεβάσει το κεφάλι μου. Σε ευχαριστώ που ήσουν άνετη και φιλική και ποτέ δεν έψαξα να βρω δικαιολογίες για να μην πάω σχολείο...   

   Εντάξει επειδή ξέρω ότι θα το διαβάζεις και θα κλαίς θέλω να σου πω οτι υπάρχουν και πράγματα που θυμάμαι να μισώ σε σένα (!) όπως το κοιταγμά σου όταν έτρωγα παραπάνω πατάτες ή τα παλιά μου ρούχα που χαριζες , τα cd που μου πέταγες όταν θύμωνες , την merenda που ποτέ δεν άφησες να φάω, που τα αγόρια μου τα συμπαθούσες μόνο όταν γινόντουσαν πρώην , που κάθε φορά που πονάς κάπου νομίζεις οτι θα πεθάνεις ,σε μισώ όταν σου λέω κάτι και δεν το ακούς και ρωτάς 100 φορές μετά τι ? τι ? αλλα μ΄αρέσει που παρ΄όλα αυτά εξακολουθείς να με θεωρείς υπέροχη ακόμα και με ανεμοβλογιά. 

     Απο την στιγμή που γεννήθηκα επέμενες οτι πρέπει να είμαι ο εαυτός μου και να μην ακούω κανέναν(εκτός  απ΄ την μανούλα) να υπερασπίζομαι πάντα το δίκιο μου (έφερε μερικές αποβολες στο λύκειο ) να μην είμαι μία επέκταση δική σου η του μπαμπά , πίστευες οτι είχα έρθει στην ζωή για μεγάλα πράγματα . Σ΄ ευχαριστώ  που χτισες μια φωλιά αλλα μ ΄άφησες να πετάξω , που μου άνοιξες όλες τις πόρτες αλλά δεν με έσπρωξες να τις περάσω.Σε ευχαριστώ  ακόμα που δούλευες όλη μέρα για να μου αγοράζεις τα καλύτερα ρούχα και παπούτσια  και με περίμενες κάθε μεσημέρι στην πόρτα του σχολείου , σε ευχαριστώ  που μου μάθαινες τον πολλαπλασιασμό (που δεν έμαθα ποτέ) και που μου έμαθες να οδηγώ τόσο καλα (όχι και τόσο) .  

      Τελικά δεν είμαι ο μοναδικός άνθρωπος  που πιστεύει ότι η μητέρα μου είναι ξεχωριστή, καθένας που την γνωρίζει το ίδιο πιστεύει, όλα αυτά όχι επειδή στα μάτια της φαντάζω όμορφη, έξυπνη και γλυκιά αλλά επειδή αξίζει την αγάπη μου αναμφίβολα γιατί δεν έλειψε ούτε στιγμή απ΄ το πλευρό μου, ειδικά από το δικό μου περίεργο πλευρό γιατί δεν με λες και όπως τα άλλα κοριτσάκια .

    Περνώντας τα χρόνια νομίζω ότι σου έχω πει ελάχιστες φορές πως σ΄αγαπάω και πως δεν είμαι και πολύ τρυφερή μαζί σου αλλά κάθε φορά που η ρυτίδα στο μέτωπό σου κοιτάει  προς τα κάτω να ξέρεις ότι δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη .

  Στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να σου προσφέρω όλα αυτά που νομίζω ότι αξίζεις , που δεν μπορείς να πάρεις άδεια να πάμε ένα ταξίδι,  που δεν μπορώ να σου πάρω ένα πολύ ακριβό φόρεμα απ αυτά τα ξενέρωτα που σ΄αρέσουν , και κυρίως που μεγαλώνεις ...και ζω με τον φόβο μήπως χάσω την μοναδική μου φίλη . Ξέρω πως κάποιες φορές πικράθηκες όμως θα έκανα τα πάντα για να σβήσω αυτές τις στιγμές απ τη μνήμη σου . Είσαι ο ήρωάς μου , είσαι παντοδύναμη και αναμάρτητη στα μάτια μου , σου υπόσχομαι πάντα να σε προσέχω και να σου βρώ το καλύτερο γηροκομείο ! χα! Το βράδυ που θα γυρίσω στο σπίτι και θα έχεις διαβάσει το κείμενο μην τολμήσεις να αρχίσεις τις αγκαλιές  (!!!) 

    Σε ευχαριστώ για την μέχρι τώρα ζωή μου . Που με προστατεύεις και με στηρίζεις πάντα και που κοίταζες κάθε φορά που σου λεγα "μαμά δές"  Εύχομαι μια μέρα να καταφέρω να δώσω στους άλλους αυτά που μου χάρισες απλόχερα και να τους δείξω πως είναι η αληθινή αγάπη. Η αγάπη σου ....   

Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κόσμου ! 

To be or not to be ROMANTIC (?)

    

To be or not to be ROMANTIC (?)

   ..that is the question

      Xθες αργά την νύχτα και καθώς ξημέρωνε καπνίζοντας διστακτικά πίνοντας το συνηθισμένο μου τσαι και καταβροχθίζοντας με μανια μια μια τις σελιδες απο εκεινο το ροζ βιβλιο που ερωτευτηκα το απογευμα στην βιβλιοθήκη της φίλης μου μερικες μπερδεμενες σκέψεις θόλωσαν το μυαλό μου.

     

  Είχα πολυ καιρο να γράψω,ίσως γιατι δεν είχα κατι χιουμοριστικό-όπως πάντα - να πω, βλεπεις μετα απο μια καταιγίδα καταστασεων τον τελευταίο χρόνο ο θεός αποφάσισε να μου δώσει κάποια γαλήνια βράδια και ετσι βρήκα την ευκαιρία να σκεφτώ γιατι ειμαι μονη μου..γιατι τετοια ώρα σε ενα αδειο σπιτι να βρίσκομαι μονη μου ακουγοντας Emma Shapplin και να μην έχω και μια γάτα όπως καθε γεροντοκόρη που σέβεται τον εαυτό της, γιατί έχω τόσες φίλες μονες .... τι συμβαίνει λάθοs;  και κατι τετοιες ωρες αναρωτιέμαι αν υπάρχουν την ιδια ωρα και αλλοι ανθρωποι στον κόσμο που να σκέφτονται τον έρωτα καπνίζοντας στο ημίφως με ενα τεραστιο ρομαντικο βιβλιο αγκαλια.

    Μηπως τελικα εγω ειμαι πολυ ρομαντικη ? μηπως ο ρομαντισμος ειναι λέξη ταμπού ? αραγε εχουν απομείνει πολυ ρομαντικοι σε αυτη την εποχη ...? Και αν υπάρχουν εγω γιατι δεν εχω γνωρίσει ποτε κανέναν του αντίθετου φύλλου , ισως θα μου πεις οτι ντρέπονται   -παλια ντρεποσουν να πεις δημοσια οτι εκανες σεξ τωρα ντρεπεσαι να πεις οτι εισαι ρομαντικος ?                                                                                                                                                                            Έχω σκεφτεί πολλές φορές τι θα γινόταν αν γνώριζα εναν άντρα σαν εμένα , ισως ρομαντικό ισως ενθουσιώδη ισως πιο βαθη απ αυτους που εχουμε συνιθησει , ισως να εξεφραζε τον ερωτα του με χειρογραφα γραμματα ...ισως και οχι ! Συνήθως οταν σκεφτομαι εναν τετοιο αντρα τον φανταζομαι καπως ψιλό λιγνό με αθωο βλέμα και ετοιμο να παραδοθεί στην γοητεία της γυναικείας μυρωδιάς (οχι των εσωρουχων--) αν τον εξιχρονισω λιγο ισως ειναι και λιγο αλιτήριος με πρόστυχο υφος λιγομίλητος και σταθερη φωνη και λιγα λογια με άγγιγμα ομως..αυτο το αγγιγμα να καλύπτει το κενό απο όποια λέξη δεν μπορεί να μου πει .Καπου εδω νομίζω οτι περιέγραψα τον αρχικά πριγκιπα για όλες τις γυναικες εν ετη 2013 ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας. Ποτε δεν θέλαμε αλήτη___ Ποτε δεν θέλαμε και εναν αντρα που να λεει σε όλα ναι, αραγε αυτο το ενδιάμεσο που αναπτύσσεται ? σε καποιο παραλληλο συμπαν ..? σε κανεναν δεν αρέσουν τα άκρα αλλιως θα κυβερνούσαν τον κόσμο.(!)         

   Και θα μου πεις εσυ ο αντρας τώρα - γιατι κυρα μου οταν ειμαι καλος δεν με θέλεις και θέλεις τον κακο που σε ταλαιπωρεί ?γιατι δεν ξερεις τι θες? γιατι εισαι ανώμαλη ?      Η' γιατι δεν εισαι ο "σωστος" καλος για μενα... δεν εισαι ισως το κομμάτι του παζλ που μου λειπει και αφου μου εδειξες αυτη τη πλευρα σου και δεν μου κανει ισως προσπαθω να δω την πλευρα του "κακου" μηπως κρύβει αυτος το αλλο μου μισό.Οι γυναίκες ειναι πολύ απλα πλάσματα αλλα ειναι πολυ συνθετο αυτο το "απλο " για τους αντρες. Εσεις πηγαινετε στα΄εύκολα ,  και κολατε στα(στις) δυσκολα(ες) εμεις απ την αρχη στα δύσκολα απλα εμμένουμε στον αρχικο μας στοχο μεχρι να απομυθοποιηθει , γιατι μην νομιζεις οτι δεν καταλαβα τι μαλακας εισαι- δινω λιγο χρόνο (ενω σε ερωτευομαι) για να δω τι αλλο κρυβεται πισω απο αυτο --συμβουλη προς απαντα θυληκα : ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΙΠΟΤΑ αλλα η προσπαθεια μετραει.--

       Και ερωτώ τωρα εγω εάν έρθει στην ζωη μου αυτος ο ρομαντικος αντρας τι θα γίνει ? θα γίνουμε το δευτερο σκέλος του Notebook ?θα μεινει για παντα μαζι μου ? θα με αγαπαει οπως ειμαι και θα παραδωθει στον ερωτα μου με κλειστα ματια ?Εμενα θα μου αρεσει αυτος ομως?                                                                                                                                    

Κατι μου λεει οτι μαλλον θα με τρομάξει ισως και θα με αποκρούσει ,γιατι όμως ?? Δεν υπαρχουν ρομαντικοι αντρες η δεν τους δίνεται η ευκαιρια να το δείξουν?Και τελικά μηπως βρίσκουν βαρετο και ασκοπο το ρομαντικο γιατι το δοκιμασαν σε γυναικες που δεν το αξιζαν απετυχε η προσπαθεια τους και το απαρνήθηκαν ? Δηλαδη επεσα με το ποδήλατο και δεν θα ξανακάνω ποτέ?.Εν τελει μηπως δεν ειναι καν στο DNA τους ?

     Οταν γνωρίζεις τον αντρα που ...που δεν εχεις λογια να τον περιγραψεις ,είναι η στιγμή που δεν θές ουτε να σε πεί καύλα αλλα ούτε και νεράιδα που θες απλα να πει με τετοιο τροπο το ονομα σου που να ερωτευτεις να το ακους . Ειναι η στιγμή που δεν θές να σου στείλει λουλούδια η να σου πάρει διαμαντια αλλα να σου μιλησει γλυκα και να ξαπλωσει μαζι σου την νυχτα ..να ειναι απλα εκει , κοντά σου και ας μην μιλάει.

  Συχνα καθισμένη σε πολυσύχναστη πλατεία κοιταζω τους ανθρώπους και σκευτομαι ποιος απο αυτους θα μπορουσε αραγε να ειναι ενας τρυφερος εραστης , ο πρίγκηπας του παραμυθιού για μια γυναικα που τον περιμενει στην επομενη σταση του μετρο να πιουν κρασι σε ενα μικρο μπαρακι στο κεντρο και να περπατήσουν αγκαλια στην έρμού , ποια να ειναι αυτη που περιμενει μήνυμα απο τον "κακο" και τρεχει γρήγορα να βγει απο το μετρο μηπως την επαιρνε και δεν ειχε σημα και ισως αυτη η βαλιτσα που κραταει εκεινη στα σκαλια ισως παρατησε καποιον με ενα γραμμα στο τραπεζι της κουζινας ...και τελικα πόσοι απο αυτους ειναι μόνοι χωρις την γαληνη του γεματου διπλου κρεβατιου ανταλλάζοντας ενα καληνύχτα στο κινητο με καποιον που μιλούσαν στο facebook γιατι δεν την αντεχουν, δεν αντεχετε η μοναξια .

     Και όμως εμείς οι γυναίκες θα μπορούσαμε να είχαμε άντρα καθε βραδυ διαφορετικό βεβαια αλλα θα ηταν μια συντροφιά, αλλα οσο μεγαλώνεις ...γινεται να πιεις μια γουλια κρασι? να φας ενα κοματι απο το αγαπημένο σου σοκολατένιο γλυκο ? να φορεσεις ενα παπούτσι ? τοτε πως μπορεις να ξαπλωσεις μια φορα με εναν που σου αρεσει .... Τοτε καλυτερα να εισαι μονη γιατι με ενα παπουτσι περπατας κουτση  χωρις καθολου παπούτσια κρυώνεις και λερώνεσαι αλλα ειναι σημαντικότερο να εισαι στο υψος σου . Και πριν γράψω μία αλλη ιστορία παινεύοντας το οτι ειναι καλύτερο να εισαι μοναχός σου να χορευεις και οσο θέλεις να πηδάς  ας αναλογιστούμε γιατι η αναπαραγωγη χρειαζεται δυο γιατι τα πουλμαν εχουν διπλες θεσεις γιατι οι παντοφλες ειναι δυο και λεγονται ζευγαρι (σε ενα αλλο αρθρο θα ελεγα για να φανουν και σε κατι χρήσιμοι οι άντρες αλλα ας ειναι__)...γιατι μονος τελικα οοοοοτι και να κανεις αν δεν εχεις καποιον να το μοιραστείς και να καλύψεις το κενό ανάμεσα στα δάχτυλα σου... δεν έχει άξια (!) Και στην τελική χωρις λιγη ροματζαδα και ο shakespeare ένας άνεργος της εποχής θα ήταν. ;-)

To be or not to be a romance writer... that is the question.